Vastgoedcriminelen en drugsbaronnen schieten elkaar in de randstad regelmatig neer. Meestal wordt het slachtoffer op klaarlichte dag klemgereden of bij zijn deur opgewacht. Iemand met een baseballpetje trekt een pistool of automatisch wapen. Hij doorzeeft het slachtoffer meerdere malen, en vlucht dan met een handlanger op scootertje door de stad.
Zelden wordt de dader, de handlanger of de opdrachtgever gepakt.
Niemand maakt zich er al te veel zorgen over. Natuurlijk is het voorpaginanieuws. Natuurlijk is het reuzespannend om te gissen wie er nu precies wie probeert om te leggen. Maar de meesten van ons zijn geen crimineel. En zeker niet eentje met zoveel geld, of zo veel kans koud gemaakt te worden door een Joegoslavische huurmoordenaar.
Politieke moorden komen ook voor, zelfs al worden ze niet precies zo genoemd. Het slachtoffer wordt op klaarlichte dag klemgereden of buiten opgewacht. Iemand met een baseballpetje trekt een pistool of automatisch wapen. Hij doorzeeft het slachtoffer meerdere malen.
De dader vlucht tevergeefs te voet, wordt door de politie klemgereden en opgepakt.
In het buitenland gebeurt dat ook. Meestal vlak voor verkiezingen.
Zo werd in Zweden in 2003 minister Anna Lindh op nota bene 11 september vermoord door een Joegoslaaf met een baseballpetje. Hij werkte wel met een mes, maar stak meerdere malen. Hij kwam wel uit een typisch huurmoordenaarsland, maar hij handelde toch echt alleen. De moord was enkele dagen voor het referendum of Zweden zou deelnemen aan de Euro.
Presidentskandidate Buttho stootte vorig jaar in Pakistan haar hoofd tegen een deurknop terwijl een man met zonnebril uit het publiek haar beschoot. Al Qaeda kreeg de schuld. Buttho overleed, en haar zoon nam de verkiezingsstrijd over.
Vlak voor de laatste Spaanse verkiezingen werd iemand van Zapatero's partij in zijn auto doorzeefd. Hier verdween de moordenaar wel, maar de ETA kreeg snel de schuld. Enkele jaren eerder werd vlak voor de verkiezingen een complete metrotrein opgeblazen in de spits. Zapatero gaf de ETA de schuld, de rest wees ongeveer naar Al Qaeda.
Russische en Bulgaarse politici worden natuurlijk voortdurend geliquideerd, en Italianen kennen ook niet anders. Amerikanen hebben gemiddeld elke twintig jaar wel een moordaanslag op hun president. Wel altijd door een eenzame gek.
Politieke moorden worden altijd begaan door eenzame zonderlingen of terroristische organisaties.
Zou er nou nooit eens een politicus worden geliquideerd in opdracht van een vastgoedcriminieel, een drugsbaron, of gewoon een concurrent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten