Een goede vriendin is met haar man op chique naar een premiere geweest. Haar hoge hakken zaten geweldig, maar liepen voor geen meter, zegt ze. Het was verder super. Erg grappig om al die acteurs en actrices eens in het echt te zien.
“Wat me het meest opviel is dat ze er in het echt veel slanker uitzagen dan op televisie!”
Goh, dat zou ze ze moeten vertellen! Daar zouden de meesten erg blij mee zijn. Want van acteren wordt je of nu wilt of niet best zelfbewust. En omdat slank de mode is, wil iedereen het liefst slank zijn.
Ja, ook in mijn ervaring zijn acteurs en actrices vaak slanker in het echt. En ook vaak kleiner. Zowel de Nederlanders als die uit het buitenland. Soms zijn ze ook leuker. Soms onzekerder. En in elk geval veel echtere mensen.
Maar waarom zien ze er op televisie dan vaak breder uit? Of dikker? Dat televisie dikker maakt was voor mijn vriendin blijkbaar een gegeven. Iets dat iedereen zou moeten weten.
Hoe het precies komt weet ik niet zeker. Het is in elk geval erger geworden met de komst van de breedbeeld-televisie. Daarop zien mensen er vaak nog breder uit. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Maar het gebeurt vaak wel. Op oudere televisies is de hoogte-breedte verhouding namelijk anders dan op de nieuwe breedbeeld televisies. Op het nieuwe model is de verhouding 16 in de breedte, en 9 in de hoogte, of “16:9”. Op het oude model was het 4 staat tot 3, of “4:3”. Omgerekend is dat maar 12 in de breedte, en 9 in de hoogte. De oude televisies waren dus smaller. Smalbeeld televisies.
Als de oude verhoudingen op de nieuwe televisies afgebeeld worden, dan past dat natuurlijk niet. Je kunt een stuk zwart laten. Dan vraag je je af waarom je zo'n brede televisie hebt. Je kunt de boven- en onderkant van het beeld er af snijden. Maar dan mis je ondertitels vaak weer. Of je kunt het beeld wat oprekken. In de breedte.
Dan ziet iedereen er een stuk dikker uit. Dat is een beetje gek, maar het went wel.
Eigenlijk moet je als televisiemaker natuurlijk voorkomen dat het beeld opgerekt moet worden. Als we oud materiaal gebruiken, in de oude verhoudingen, dan passen we dat ook gewoonlijk aan. Dan snijden we iets van het beeld af, en schuiven we een beetje tot het er weer leuk uit ziet. Op die manier past het goed, en kloppen de verhoudingen.
Maar dat lukt lang niet altijd. Soms vergeten we dat het beeld aangepast moet worden. Dan wordt iedereen een soort breedbek-kikker. En soms weten we niet meer wat de goede verhouding nu was.
“Is dit nu breedbeeld of gewoon 4:3?”
“Katja is wel dun, maar toch niet zo dun?”
“Ik denk dat we naar Paul moeten kijken, die lijkt me zo niet dik genoeg.”
“Nou lijkt Katja weer te dik.”
“Moet het niet iets er tussen in zijn? Draaien jullie wel eens op 14:9?”
Best vervelend hoor, voor al die acteurs. Te dun is al zo ongezond.
En zo moeten ze nog meer hun best doen om af te slanken, om te compenseren voor dat breedbeeld.
1 opmerking:
Het is geen exclusief breedbeeldfenomeen, want het bestond al voor de komst van breedbeeld. Ik herinner me een Oprah show waarin Oprah tegen een zwaar anorectisch meisje zei dat ze niet moest schrikken als ze zichzelf op tv zou terug zien, want dat het 5 kilo scheelt. En de laatste keer dat ik Oprah heb gezien was in mijn studententijd, dus minimaal 13 jaar geleden (time flies).
De premiere-vriendin
Een reactie posten