Comptoir

Op een hoek ergens langs de Oude Schans staat het nog in grote letters. “Comptoir”. Een herinnering uit een andere tijd. Want toen, niet lang na Napoleon, ergens tijdens Koning Willem I ofzo, was het nog een Comptoir. Niet een paddenstoelenwinkel of een toeristenval. Toen werd daar nog chique gewerkt, nu niet meer.

Want in de 19e eeuw werd er gerekend in het Comptoir. Want dat betekent het eigenlijk, in het Frans. Een plek waar je telt. Waar je boekhoudt, en uitrekent wie wat krijgt, wanneer en hoeveel, en van wie het moet komen. Een reken-kantoor. Comptoir heet nu bij ons kantoor. De plek waar mensen werken. De meeste mensen, want de meeste banen zijn nu kantoor-banen. Niet altijd even spannend.

“Toor” zegt het zusje van Knofje in de kinderverhalen. Daar werkt haar vader, achter een bureau met een telefoon. En tegenwoordig zou er ook een computer staan. Een rekenapparaat. Ook vaak gebruikt om uit te rekenen wie wat krijgt, wanneer en hoeveel, en van wie. En om de brieven en rapporten te schrijven om te verantwoorden wie wat krijgt, wanneer en hoeveel, en van wie.

Zou het kunnen dat de meeste kantoren van nu inderdaad daarvoor gebruikt worden? Om te tellen en de rijkdommen te verdelen? Zou het kunnen dat het leeuwendeel van onze werkende bevolking bezig is om allerlei verdeelsleutels toe te passen, en zo goederen, geld en diensten rond te schuiven? En daar natuurlijk ook nog belasting over te berekenen, en dan liefst zo gunstig mogelijk?

Nog even wat administratie doen. Nog wat facturen uit, wat facturen betalen, belasting wegwerken, investeringen doen, roosters maken, pakketten frankeren, wegen, sorteren, archiveren, verdelen. Winst becijferen. En rapport uitbrengen, ook in veel cijfers. Ik word er al tel-suf van als ik er bij nadenk.

Agenten uit politieseries zitten liever niet op kantoor. Die vangen liever boeven op straat. Hun echte evenknieen vast ook. Ik vermoed dat de meeste mensen liever echt iets doen doen. Iets maken, iets bouwen, iets brengen, iets stukmaken, iets vangen, iets voeren, iets zingen, iets bespieden, iets wieden, desnoods iets wassen.

Maar onze maatschappij is veel verder gevorderd. Het beste werk dat we kunnen bedenken voor het gros van onze stedelingen is telwerk. Herverdeelwerk. Rapporteerwerk. Her-telwerk. Her-beoordeel-werk. Doorschuifwerk. Alleen zo kunnen we het ingewikkeld genoeg houden dat iedereen nog een steentje bijdraagt. Werkgelegenheid door het heen en weer schuiven van papier en cijfertjes.

Gut, ik hoop maar dat het niet echt zo sneu is. Aan de andere kant. Als we dat cijferen nu eens zouden laten, dan hebben we plots heel veel vrije tijd.

Censuur

Zal ik het boekje weg doen? Ik denk dat ik er toch niet meer in ga lezen. TV-Nation van Michael Moore. Het leek wel grappig, maar ja, het is ook al weer tien jaar oud, en zo Amerikaans ben ik ook weer niet. Nog één keer sla ik het open. En ik sta perplex.

Het stukje gaat over de Savings & Loan crisis. Dat zegt ons in Europa heel weinig, maar toevallig weet ik wat het is. Dat was de vorige keer dat de Amerikaanse banken op zo'n grote schaal dreigden om te vallen als in 2007-2008. In de jaren tachtig. Heel veel mensen verloren hun geld, de beurs stortte in, en er waren schuldigen aan te wijzen die een en ander hadden veroorzaakt.

Michael Moore maakte een televisie-aflevering over wat er was gebeurd met deze schuldigen. Waren ze ooit veroordeeld? Hoe lang hadden ze in de gevangenis moeten zitten, of grote boetes moeten betalen? Een producente wist een aantal van hen voor de camera te krijgen. En wat bleek? Geen straf gehad, geen boetes, sterker nog – sommigen waren opnieuw miljonair. Heftige TV.

Dat had ik best willen zien. Waarom had ik daar nooit over gehoord? Omdat het nooit was uitgezonden. Netwerk Fox besloot het segment niet uit te zenden omdat het “oud nieuws” was en een jong publiek niet zou aanspreken. Wonderlijk. Of zouden de schuldige miljonairs hebben bedacht dat ze toch liever niet in beeld wilden? Het werd ook de enige gecensureerde aflevering van TV-Nation die ook niet op video mocht uitkomen.

Ik hoop maar dat dat dit keer toch anders gaat. Maar ja waarom zou het?

Ik blader later die avond in het NRC. Bank NIBC maakt alweer dubbel zoveel winst als een half jaar terug. Ze hebben namelijk 750 miljoen euro opgehaald via een lening van Nederlandse hypotheken. “Dit is een zogenoemde securisatie waarbij hypotheken gebundeld, herverpakt en doorverkocht worden.” Ik knipper even met mijn ogen. Gebundelde hypotheken die versneden worden en doorverkocht als bijzonder betrouwbare investeringen. Zagen de giftige hypotheken die de wereldcrash van 2008 veroorzaakten er niet precies zo uit? Hoe weet je nu zeker dat deze niet giftig gaan blijken?

Ik hoop niet dat iemand weer hetzelfde kunstje probeert uit te halen als wat de voorafgaande jaren in de V.S. is gedaan.

Maar misschien is dat toch wel zo. Econoom Stiglitz, top-adviseur van Obama, ziet wat er gebeurt ook met lede ogen aaan. Hij verbaast zich er hardop over hoe de banken en investerings-maatschappijen gewoon weer door gaan alsof er niets gebeurd is. Sterker nog, velen op Wall Street verbazen zich er zelf over, zegt Stiglitz. Hoe kan dat? Zou niet iemand daar echt iets aan moeten doen? De politiek bijvoorbeeld? Die dat al had beloofd? Of anders de bankiers zelf? Die het ook hadden beloofd? Zouden mediabazen niet nog iets dapperder mogen zijn? Of hebben we gewoon een hele strenge schooljuf voor politiek, banken en media nodig? Of pilletjes tegen vergeetachtigheid?

Bronnen o.a.
NRC Handelsblad 24 aug 2010
Adventures in a TV Nation, Michael Moore & Kathleen Glynn, HarperCollins 1998
nog ongepliceerd interview met Joseph Stiglitz

Politiespion

Weer een corrupte agent. Het zal ook niet. De kop van het artikeltje is er duidelijk over. “Eis: werkstraf voor corrupte agent”

Mijn ogen flitsen langs het artikel. Agent L heeft informatie doorgebriefd aan de Marokkaanse ambassade. Daar had hij contacten. En hij was ook nog onder druk gezet door Marokko. Zou L zelf Marokkaan zijn? Je zou het haast denken.

Waarom doet de man dat nu? Hij kan toch weten hoe moeilijk het al is om Marokkanen in de politie te integreren? Doet Politie Gouda haar best om de Marokkaanse jeugd te betrekken bij de politie, en ze zelfs op te leiden tot agent, en dan ontstaan er weer relletjes. Doen we zo ons best om samen te werken, en dan gebeurt er dit! Blamage!

“Omdat L Marokko geen staatsgeheime informatie heeft geleverd, draait de zaak niet om 'echte spionage', zoals de officier van justitie dat noemde”. Ach, nee, nog spionage ook. Wel geen echte spionage, maar toch. Straks raken we nog in oorlog met de Marokkaanse koning. De zaak leidde tot een diplomatieke rel in 2008. Herinner ik me niets van. Dat is dan zeker net op tijd in de perspot gedoofd. Lekker dan.

“L gaf onder meer informatie over een voormalig vastgoedhandelaar die in Marokko wilde investeren.”
Wacht even. “En over een tweede kamerlid.” Ho. Hij gaf informatie over een vastgoedhandelaar? Vastgoedhandelaar of vastgoed-crimineel? Dat laatste mag je natuurlijk niet zeggen voor het bewezen is. Was onze agent informatie aan het delen over heftige verdachten? Was hij internationaal aan het samenwerken om te voorkomen dat een crimineel met flink wat zwart geld naar Marokko zou vluchten, of andersom? Of misschien wel erger?

Was de agent dus gewoon bezig om boeven te pakken? En had hij daarvoor een paar regels niet strict gevolgd? Dat is jammer. Maar werd dat vooral een probleem omdat er wellicht ook een tweede kamerlid bij betrokken was? En werd het misschien wel opgeblazen tot een diplomatiek incident omdat de criminelen zulke goede contacten hogerop hadden? Zo, die agent durft.

Prima agent! Meer Marokkanen bij de politie, en meer samenwerking met Marokko!

bron o.a. - Spits! 26 augustus 2010