Groepjes agenten hangen rond in het station. Het lijkt wel alsof ze allemaal binnen zijn. Buiten zie ik waarom. Druilerige regen valt uit de hemel op mijn neus. Bah. Ik wil alleen maar naar de grond kijken en zo snel mogelijk naar mijn bestemming toe.
Ik ben niet de enige die zo denkt. Een leuk blank meisje holt bijna een Marokkaanse jongen omver. Alsof hij niet anders gewend is maakt hij een beweging als elastiek, struikelt bijna, en loopt dan weer door. Hij zet nog net even zijn hoofdtelefoon van zijn walkman recht.
Grappig. Twee culturen botsen bijna. Letterlijk.
Zou een Marokkaans meisje ook een blanke jongen ondersteboven gelopen kunnen hebben? Misschien wel. Maar toch vind ik dat moeilijker om voor te stellen. Marokkaanse meisjes bewegen zich namelijk meer in groepen voort. Samen met hoofddoekjes, netjes beschroomd zoals het hoort. Natuurlijk wel bijdehand als het nodig is, als een jongen haar aanspreekt bijvoorbeeld.
Autochtone Nederlandse meisjes weten daar vaak minder raad mee. Die leren het “talk to the hand” gebaartje van hun Surinaamse en Marokkaanse zusters. Aandacht van een jongen is leuk, maar je moet wel iets in je mars hebben om haar te krijgen. Met zo'n houding ben je weer weerbaarder tegen, meestal allochtone, jongens die oefenen in verleiden en charmant zijn. Autochtone jongens kunnen dat meestal niet zo goed, die oefenen meer in de rol van Calvinistische hork. Die hoef je niet zo te weren, want die doen wel saai uit zichzelf.
Mannen en vrouwen in de traditionele Marokkaanse cultuur zijn gescheiden, en alleen getrouwde man en vrouw zijn intiem. Dat geldt al van heel jongs af aan, die scheiding. Meisjes blijven meer binnenshuis, meer bij elkaar. Ze zijn chaperones voor elkaar. Jongens worden juist de straat op geschopt. Ga maar buiten spelen.
Bij onze autochtone, geëmancipeerde Nederlandse randstad-cultuur zijn we natuurlijk allemaal gelijk. We zijn individuen, en we houden gepaste afstand van elkaar uit onszelf. Galant proberen we als man ook niet te veel te zijn, want we zouden er wel eens iets mee kunnen bedoelen. Bijvoorbeeld dat een vrouw niet gelijkwaardig zou zijn, en zelf de deur niet zou kunnen openhouden. We flirten ook anders. Of niet, of met een borrel op, want dan mag het wel. Dat kan een islamiet niet, want die hoort geen borrels te drinken. Eventueel wel een kopje muntthee.
Ik kan me zo voorstellen, dat als het blanke meisje wel tegen de Marokkaanse jongen was aangebotst, dat het iets tussen hen was geworden. Sorry, heb ik je pijn gedaan? Hij had vast verrassend charmant gereageerd – als hij haar leuk vond. Dan had hij haar uitgenodigd voor een kopje thee.
Als hij zelf niet uitgehuwelijkt is aan zijn achternichtje in Marokko, zou hij haar ten huwelijk kunnen vragen. Dat zou hij ook moeten doen, als hij zijn achtergrond en familie niet wil afvallen. En dan komen hij en zijn aanstaande voor de keus of zij dan ook Islamitisch wordt, en wellicht een hoofddoekje gaat dragen. Misschien wordt hij dan ook wel vromer als ze getrouwd zijn. En saaier. Hopelijk niet. Maar het zal wel wennen zijn voor allebei, aan hun cultuurverschillen.
Zouden meer Marokkaanse jongens met Hollandse meisjes trouwen, dan Hollandse jongens met Marokkaanse meisjes? Misschien moeten maar wat meer Hollandse jongens per ongeluk tegen een groepje Marokkaanse meiden aanlopen. Dan gebeurde er wel wat.
Alhoewel, dan krijgen ze vast ruzie met de broers van die meiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten