Deur

De man is alleen, ergens in Bolivia. Met een sprong die er uit ziet als een scene uit een oosterse vechtfilm schopt hij tegen een deur aan. Ik hoop dat zijn been nog heel is, want die deur ziet er zwaar en onverbiddelijk uit. Die deur schop je niet zomaar open. Je krijgt er zo waarschijnlijk zelfs geen deukje in. Naast de man brandt een vuurtje met wilde rode vlammen. Voor zijn mond draagt hij een doek, onder zijn arm iets wat er uit ziet als een rode tas.

Volgens het onderschrift is de man een Boliviaanse demonstrant. Het rommelt namelijk al weken in Bolivia omdat de regering een nieuwe grondwet aan het ontwerpen is. Die grondwet moet dan meer macht geven aan de landelijke regering ten koste van de lokale besturen. En en passant zou de hoofdstad ook even worden verplaatst. En volgens het onderschrift wil deze man dat voorkomen. Demonstranten proberen namelijk met veel geweld en vernielingen die nieuwe grondwet tegen te houden.

Dat klinkt best erg. Geweld. Vernielingen. Vreselijk. Er gebeuren blijkbaar heel erge dingen in dat verre Bolivia. De regering daar probeert zowaar haar bevolking te onderdrukken met een grondwet. Wie wil er nu een grondwet? In Nederland wilden we toch ook geen Europese grondwet? Natuurlijk demonstreren deze mensen! En het zijn nog vreselijke demonstranten ook, want ze vernielen en gebruiken geweld! Wat een naar land is dat Bolivia! Heel erg.

Maar wacht even. Ik zie op dit plaatje maar een enkele man. En een enkele deur. Waarom zie ik alleen hem, en niet al die andere demonstranten? Was hij het meest fotogeniek misschien? Kan ik me niet voorstellen, want ik zie zijn gezicht nauwelijks. Kon hij het beste schoppen? Hij is in elk geval wel vol zelfvertrouwen dat hij zo een zware deur uitkiest. Misschien zelfs wel een tikje onbezonnen, of gestoord zelfs. Is hij misschien een belangrijk iemand? Nee, dat hadden ze dan vast wel in het onderschrift gezet. Is het een heel belangrijke deur, in een belangrijk gebouw? Nee, denk ik ook niet, want ook dat was vast vermeld.

Toen Irak werd bevrijd van alleenheersend dictator Saddam Hussein trokken hele menigtes aan demonstranten dolblij zijn beeltenis naar beneden. Foto's werden paginabreed van het gebeuren afgedrukt. Allemaal in close up, zodat je Saddam's hoofd extra goed kon zien. Maar de drommen aan demonstranten zag je eigenlijk niet. Die waren er, zo bleek achteraf, ook helemaal niet.

Toen een en ander uitkwam ging een golf van verbazing en verontwaardiging door de journalistieke wereld. Want wat bleek? Er waren nauwelijks mensen op het plein waar het beeld naar beneden werd gehaald. Het plein was vrijwel leeg. En de mannen die Saddam's standbeeld omver trokken en vrolijk schreeuwden waren daarvoor zelfs betaald. Dus misschien waren de Irakezen helemaal niet zo blij om bevrijd te worden. Dat was toch wel heel erg. En het ergste van alles was wellicht dat wij als waarde collegae met open ogen in de suggestieve fotoos waren getuind.

Nu is de schoppende Boliviaan van de foto vast ook niet blij dat hij van Saddam is bevrijd. Het kan hem vast niet eens schelen, want Bolivia ligt heel ver weg van Irak. En hij is vast niet betaald om een standbeeld van Saddam neer te halen. Dus dat kan het niet zijn. Maar zou een Boliviaans belang kunnen spelen? Voor zover ik weet is huidige president Evo Morales juist een volksheld die opkomt voor de armen en onderdrukten. Niet iets om tegen te demonstreren, tenzij je natuurlijk benadeeld wordt door de belangen van die onderdrukten. Voor een plaatselijke onderdrukker kan zoiets erg vervelend zijn. Wellicht wil zo iemand deze deurbestormer wel inhuren. Ideetje?

Ingehuurd of niet, deze onbekende man is alvast opvallend bezig met zijn onbekende deur. Voor onze uitleg zijn we geheel afhankelijk van het onderschrift.