“De vrouw en kinderen van een machinist mochten altijd, altijd gratis met de trein mee”.
Ze vertelt heel trots aan de puberende jongens die bij haar zijn. Ik denk dat ze hun oma is, hoewel het niet aan haar af te zien is dat ze die leeftijd al heeft. De jongens luisteren maar met een half oor.
“En weet je wat ik mocht? Hoorde je me? Weet je wat ik mocht? Ik mocht twee-keer-per-jaar naar Frankrijk met de trein! Zomaar!”
Ze klinkt ook alsof ze daar best een tijdje gewoond heeft. Met een licht Frans accent. De eerste jongen is al afgehaakt en verdwijnt uit mijn gezichtsveld tussen de treinstoelen. De andere zakt nog meer als een ontevreden zoutzak tegen het raam aan. Oma blijft dapper de aandacht trekken.
“Weet je dat mijn neefje pas op zijn elfde voor het eerst met de trein ging? Dus het is ook helemaal niet raar om voor het eerst met de trein te gaan als je al zo oud bent!” De jongen probeert een lichte glimlach te onderdrukken. Raak.
“Maar ik ben al bijna dertien” mompelt hij zo ontevreden mogelijk.
“Nou, je bent twaalf, en het verschil tussen elf en twaalf is niet zo groot. Dus! Helemaal niet vreemd!”
“Ik heb wel in een metro gezeten”
“Oh, echt, waar dan? In welke stad?”
“Pfff. New York.” Hij grijnst toch wel een beetje trots.
“Zooo. Niet zomaar een stad. Zal ik je een geheimpje vertellen? De laatste keer dat ik in een metro zat was in... Bangkok! Dus we hebben allebei in een wereldstad in de metro gezeten!
Het jongetje verbergt zijn tevreden grijns.
Ik vraag me intussen af hoe dit joch al bijna dertien is en nog nooit in een Nederlandse trein had gezeten. Maar wel in een metro in New York. Altijd met de auto gegaan? Zijn zijn ouders dan ook zo rijk? Of heeft dat er niets mee te maken? Stel dat hij een kind van heel rijke ouders is, en altijd in de watten gelegd. Of juist in een spartaanse Mercedes, maar dan wel de beste. Dan is dit voor het eerst dat hij ziet hoe “gewone” mensen in de tweede klas reizen.
Hoe dan ook. Hij komt blijkbaar uit een heel andere wereld, dan de forensen om me heen. En veel rijken leven inderdaad ook in een heel andere wereld. Toch wel goed van oma dan, om die twee werelden een beetje dichterbij elkaar te brengen. En het zo stoer te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten