Weer een dreigende kop in de krant. De kredietcrisis komt nu heus ook zo dichtbij dat we het hier ook gaan merken. Eigenlijk koppen ze dat al weken. Maar nu is het echt, echt, écht zo ver, heus. Ik merk dat er toch ook dit keer een schok door me heen gaat.
Zou het nu wél waar zijn? Ook voor mij? Volgens de kranten had ik al op straat moeten staan, maar ik merk niets als ik gewoon om me heen kijk en de kranten negeer. Ook mijn collega's, vrienden en kennissen zien nog weinig echt verschil. Maar wat gedrukt staat is waar, toch?
Ik staar blijkbaar zo lang naar het krantje van mijn overbuurvrouw dat zij het maar aan mij geeft. “Alsjeblieft, ik word alweer helemaal boos van al die berichten.” Zij heeft het meer over de oorlog op de Gaza-strook, geloof ik. Maar ik denk dat de andere berichten haar net zo chagrijnig maken als ze dat bij mij doen. “Explosieve toename gebruik pandhuizen” staat er, voorop.
Als ik het stuk lees word ik niet veel wijzer. Waarom er precies “explosief” staat, weet ik nog steeds niet. Een keten van pandhuizen heeft een grotere winstgroei dan vorige jaren. En iemand die daar werkt zegt dat hij nu ook vaker autochtonen in zijn zaak ziet dan vroeger. De overheid schijnt ook eens te willen kijken of de rentes die bij pandjeshuizen worden gevraagd niet excessief zijn. Ik denk van wel.
Er staat namelijk 10% tot 20% genoemd. Dan vind ik het nog knap dat toch 70% van de mensen hun pand kan terug kopen. Zoals het stukje nu gepubliceerd is suggereert het natuurlijk het tegenovergestelde: dat 70% weinig zou zijn. Jammer genoeg staat er niet of de gevraagde rente bij pandhuizen is gestegen, afgelopen jaar, en dat daarom de winst wellicht ook mee is gestegen.
De hoofdkop van een ander krantje is niet veel beter. “Alle lichten op rood”. Maar bij nader inzien gaat het weer vooral over USA en UK. Bij ons is met name de groeiverwachting minder, en zeggen geïnterviewde experts dat wij het direct merken als de wereldhandel achteruit gaat. Dus eigenlijk zegt dat ook weer bijna niets over wat nu echt in Europa en Nederland gebeurt.
Ik zucht. “Het lijkt wel of kranten ons alleen willen bang maken.” zeg ik tegen de vrouw die me het krantje aanreikte. Ze is het met me eens. Ik ga maar uit het raam kijken en genieten van het mooie weer. De zon schijnt erg fijn op mijn gezicht. Een paar haltes later kijk ik nog even naar mijn overbuurvrouw. Ik lach. Ze lacht terug. Onze dag is weer goed. Gewoon zelf uit het raam kijken naar hoe het met de wereld staat. Dat is eigenlijk veel leuker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten