Stalling

Een meisje met een rode jas komt op me af.
“Wilt u ook een handtekening zetten voor meer gratis fietsenstallingen?”
Ik twijfel geen moment, zelfs al heb ik haast. Ja. Natuurlijk!
In onze woonplaats kampt het station al tijden met een schrijnend tekort aan plek voor fietsen. Net als in veel andere plaatsen.

Een paar weken terug zou ik niet zo grif ja hebben gezegd. Toen keek ik er midden in de nacht even heel anders tegen aan.

Echt vrijwillig was het niet dat ik zo laat met de trein reisde. Met ongeveer de laatst mogelijke verbinding reed ik mijn thuisstation binnen. Ver na twaalven. Niemand anders stapte uit. Behalve een conducteur en een machinist. Ik zou dus de laatste zijn die zijn fiets ophaalde. Een lege stalling, dat zou ik wel eens willen zien.

Edoch, de stalling was niet leeg. Helemaal niet. Minstens twee derde van de 3000 plaatsen waren bezet. Er waren natuurlijk heel veel lege plekken. Maar nog veel meer volle plekken. Midden in de nacht! Treinen voor passagiers rijden niet eens meer! Zo'n raadsel kon ik met mijn slaapdronken hoofd niet aan. Waarom stonden al die fietsen er nog?

Hadden zwervers ze er neergezet? Was iemand een clandestiene fietsenhandel begonnen, en was dit zijn noodstalling? Waren mensen massaal langdurig uit de stad vertrokken, en parkeerden ze hun fiets hier omdat hun laatste trein die naar Schiphol was? Of zouden er zo veel dronken mensen met de trein voor mij zijn gekomen, en hadden zij besloten te lopen of een taxi te nemen, om zo een bekeuring voor beschonken bestuurders te voorkomen?

Duizenden fietsen. Midden in de nacht. Netjes op slot. Hoe kan dat nou? Misschien heeft onze wethouder zich dat ook wel afgevraagd. Ik zie hem al malen, net als ik. “Mensen zijn gewoon gestoord. Ze hechten niet aan hun fiets. En de stallingen slibben alleen maar dicht. Sleep die fietsen maar allemaal weg!” Zoiets overwoog ik in elk geval wel.

De wethouder besloot zo kort geleden zijn belofte dat er meer gratis stallingen zouden komen toch maar niet waar te maken. Althans, die indruk wekten de kaartjes op verkeerd geparkeerde fietsen. “Als u uw fiets de volgdende keer weer zo neerzet wordt hij verwijderd. Met vriendelijke groeten van de gemeente.” Als er geen plek is, dan moet je je fiets maar in de bewaakte fietsstalling neerzetten.

Maar ja, de bewaakte fietsenstalling werkt niet voor iedereen, want die heeft mensvriendelijke openingstijden voor haar werknemers. Die is dus 's nachts als je met de laatste trein komt al dicht. En je moet er voor betalen, en extra handelingen verrichten – dat kost weer extra tijd, die je niet hebt als je te krap plant om je trein te halen.

En waarom zouden juist de mensen die hun fiets niet meer kunnen parkeren gestraft moeten worden? Zij hebben er toch ook juist last van dat er geen vrije stallingen meer zijn? Zij kunnen hun fiets ook al niet meer aan de kabel hangen, dus die kan dan weer makkelijker door een ondernemend iemand worden gestolen. Dus juist zij lopen al meer risico.

Pas toen ik ochtenden later vergeefs een plaatsje zocht begreep ik waarom al die andere plaatsen dan toch bezet zijn. Allerlei mensen die uit het station kwamen spoedden zich naar de rekken, en trokken hun fietsen er uit. Zo konden zij naar hun werk, en ik kon mijn fiets kwijt. Eerlijk oversteken.

Veel, of misschien wel de meeste plekken zijn dus wisselplekken. 's Nachts staan de fietsen er van die mensen die naar huis terug zijn geforensd, of zij die nachtdienst hebben. En overdag staan er de fietsen van diegenen die juist weg zijn gegaan van huis, om in een andere stad te werken. Dus als je krap telt, zijn er wellicht bijna genoeg plaatsen.

Behalve tijdens de spits. Tijdens het wisselen dus. Dan willen veel reizigers al hun fiets kwijt, terwijl degene die hun plaatsje bezet houdt nog met de trein moet om bij de stalling te komen. En omdat hun baas vast niet wil wachten parkeren ze uit wanhoop maar “verkeerd”. Dat er uiterlijk diezelfde nacht heus wel een plaatsje is in de rekken, daar heeft baas natuurlijk geen boodschap aan.

Heus, er zal vast wel eens een “geleende” fiets of een wrak tussen de rekken staan. Of een fiets die om een andere reden is opgegeven. Maar als je wilt dat mensen netjes parkeren, en bovendien op tijd op hun werk komen, dan zijn die extra rekken dus nodig. In de hoogte, op de trottoirs aan de overkant, desnoods op het terrein wat nu van Q-park is.

En is het eigenlijk niet geweldig dat er al zoveel mensen structureel met de trein gaan, dat er op heel veel stations te weinig stallingen zijn? Al deze mensen staan in elk geval al niet meer in de file, en ze dragen ook bij aan een schoner milieu. Door te treinen en te fietsen. Mooi toch? Dat verdient volgens mij dan ook een practisch steuntje in de rug. Een kaartje aan elke verkeerd geparkeerde fiets met “Dankuwel dat u uw fiets riskeert, voor een beter milieu en minder files” zou al mooi zijn. Maar extra stallingsmogelijkheid ware nog veel beter.