Volgens de treinkrant zijn we in Nederland met z'n allen door de “Kredietcrisis” maar liefst 325 miljard euro armer geworden. Dat heeft accountantsgigant Price Waterhouse Cooper becijferd. Dat is 19500 euro per persoon. Oh jee.
Hoe ze dat becijferd hebben? Door te kijken hoeveel de waarde van aandelen is gedaald, en dat dan te vermenigvuldigen met de waarschijnlijke hoeveelheid pensioenen en hypotheken. Het kan dus een beetje meer of minder zijn. Als de aandelen weer stijgen of dalen dan verandert het ook weer. Dan zijn we misschien meer kwijt. Of toch minder.
Het klinkt wel als heel veel. In elk geval is het niet een bedrag wat ik even op zak heb. Hoe komt dat nou toch? Die aandelen en huizenprijzen gingen toch alleen maar omhoog? Hoe kunnen ze nu ineens instorten? Dat was mij toch niet beloofd.
Mijn opa en oma kochten in 1968 een huis voor 8000 gulden. Dat klinkt nu bizar. Het zelfde huis is nu rond 160,000 euro waard. Of misschien wat meer of minder, afhankelijk van wat de markt echt gaat doen. In veertig jaar is het huis dus bijna veertig keer zoveel waard geworden. En toch is het er nu echt niet veel beter aan toe dan toen. Veertig keer. Dat is 3900% winst.
Maar eigenlijk is dat natuurlijk niet echt zo. Want alle andere huizen zijn ook duurder geworden. Dus misschien is het beter om te zeggen dat mijn geld heel veel minder waard is geworden. Veertig keer minder. Ik heb veertig keer zoveel in munten, maar eigenlijk is dat bij elkaar nog hetzelfde waard.
Inflatie, roep je dan. Ik heb meer geld en kan er per munt minder mee.
Dat hoeft niet erg te zijn. Zo lang mijn loon gelijkmatig met de prijzen mee stijgt, kan ik alles blijven betalen.
Jammer. Dan was ik dus toch niet rijker.
Maar wacht eens even. Dan ben ik dus nu eigenlijk ook niet armer!
Ik schijn minder geld te hebben, maar per munt is het eigenlijk ook meer waard.
Driehonderdvijfentwintig miljard minder. Hoeveel minder zou dat per euro zijn? Als ik nou voor elke euro spullen in de winkel maar zeventig cent bied, dat lijkt me een goed idee. Om te beginnen. Zou de winkelier dat nemen? Mocht de recessie duren, dan moet hij toch wel omlaag met zijn prijzen.
Als we dat nu allemaal gelijkmatig zouden doen. Alle prijzen naar beneden bijstellen. Ook ons loon, maar dus ook de hoogte van onze schulden bij de bank. Gewoon dertig procent er af. Geen schuld van ruim twee ton, maar van bijna honderdveertigduizend.
Zouden we dan weer wèl genoeg geld hebben om met z'n allen rond te schuiven?
Bronnen: Dagblad De Pers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten