Laf

“U spreekt met de politie uit Haarlem.”
Ik schrik toch wel even. Mijn vrouw was gisteren in Haarlem, en ze slaapt ergens anders.
“Er is niets ernstigs hoor”, zegt de politieman, die mijn schrik wel herkent.
“Haar portemonnaie is net terug gebracht.”

Gelukkig. Het typische geluk van mijn vrouw. Portemonnaie kwijt, maar wel een dag later terug.
“Zat er nog iets in?” vraag ik, terwijl ik mezelf betrap op een beetje sarcasme.
“Een euro”, zegt de politieman, met minstens zoveel sarcasme.
De bankpassen en abonnementen zitten er nog wel in. Ook gelukkig.

Later hoor ik van mijn vrouw dat er tweehonderdvijftig euro in zat. Die zijn dus wel weg.
Niet zo gelukkig.

Het was gisteren vrijmarkt. Heel veel mensen bij elkaar. En jongste dochter was net terug gevonden, nadat ze per ongeluk een andere kant op was gelopen. Die moest getroost worden. De oudste ook. Paniek genoeg. Mijn vrouw staat met een kind op elke arm.

Of een dief toen heeft toegeslagen weten we niet. Het was wel het moment waarop ze wist dat dat zou kunnen gebeuren. Je handen zijn dan niet vrij om je tas af te schermen, en je hebt al genoeg aan je hoofd. Opportuun moment voor een zakkenroller.

En toch snap ik er niets van. Je ziet als dief toch ook dat dit een moeder is? Een moeder met kinderen op elke arm? Een moeder die voor die kinderen zorgt, en dat geld voor die kinderen nodig heeft? Je kunt toch uitrekenen dat juist zij het waarschijnlijk niet zo breed heeft? Moeders hebben een dagtaak aan de kinderen, en hebben daarom vaak ook niet zoveel tijd om flink carriere te maken of veel dagen te werken. En wat dacht je dat kinderopvang kost? Daar steel je toch júist niet van?

Hetzelfde geldt als je een mama-fiets met twee stoeltjes ziet. Je weet dat die moeder die fiets nodig heeft, anders komt ze nergens met de kids. Wel eens geprobeerd te lopen met twee kleintjes als je haast hebt, terwijl ze echt niet meer in een wagentje horen? Je steelt die fiets dus niet. Ook niet om te verpatsen aan een andere moeder, wiens fiets ook net is gestolen.

Moeders steun je, help je, ontzie je, respecteer je en draag je op handen. Zonder moeders zou geen van ons allen er zijn. Zonder de on- of onderbetaalde arbeid, liefde, stress, inzet, wijsheid en onophoudelijke zorg van moeders zou onze maatschappij nergens zijn. In de vorige eeuw was er tenminste één econoom die dat wel echt begreep. Silvio Gesell vond dat je alleen bronbelasting zou moeten heffen, en dan die opbrengst uitkeren aan alle moeders. Op die manier zouden moeders economisch onafhankelijker zijn. Beter voor de moeders, de kinderen en ook voor de maatschappij.

Maar tot sommigen onder ons is dat blijkbaar niet doorgedrongen. Die stelen wel juist de fietsen met fietsstoeltjes, want dat verkoopt lekker. Die rollen de mama's op een opportuun moment want die zijn een makkelijk doelwit. Of zij vergeten dat de moeders van hun land de economie draaiende houden, en vinden het wel best dat zij dat laagbetaald doen.

Van moeders steel je niet. Dat is onethisch. Ondoordacht. En vooral laf.

Bronnen o.a.: http://nl.wikipedia.org/wiki/Silvio_Gesell